De Tuinman

Als het masker af gaat en de muren om je hart voorzichtig worden afgebroken kom jij zelf tevoorschijn. Komt er ruimte voor je om te gaan bloeien.

Omdat je door dat proces heel kwetsbaar bent word je plotseling geconfronteerd met dat wat je probeerde buiten je muren te houden en dat wat je verstopte achter je masker. Alsof dat toen al ooit lukte. Maar je was er goed in jezelf voor de gek houden.

Nu kan en wil je je niet meer verstoppen. Die tijd is geweest. Overlevingsstrategiën zijn niet meer nodig. Ingesleten patronen mag je leren loslaten.
Je gaat de confrontatie aan met wat werkelijk is. Pijn. Toch vlucht je er niet meer voor weg. Soms lijkt het juist alsof alles erger wordt. Alsof je niet geneest. Hoe kan dat nou denk je dan. Maar schijn bedriegt!

Met de grootste tederheid en voorzichtigheid is de tuinman aan het werk in de tuin van jouw leven. Herstelt wat is geknakt. Zaait opnieuw. Verplant. Verwijdert onkruid. Met wijsheid en geduld. Dagen gaan voorbij. De grond lijkt leeg en dor en doods. Maar wat jij nog niet kan zien, dat is!