Als het masker af gaat en de muren om je hart voorzichtig worden afgebroken kom jij zelf tevoorschijn. Komt er ruimte voor je om te gaan bloeien. Omdat je door dat proces heel kwetsbaar bent word je plotseling geconfronteerd met dat wat je probeerde buiten je muren te houden en dat wat je verstopte achter je masker. Alsof dat toen al ooit lukte. Maar je was er goed in jezelf voor de gek houden. Nu kan en wil je je niet meer verstoppen. Die tijd is geweest. Overlevingsstrategiën zijn niet meer nodig. Ingesleten patronen mag je leren loslaten. Je gaat de confrontatie aan met wat werkelijk is. Pijn. Toch vlucht…